Dulcinea, 2000 – Bruno Liberti
Kalorësi i rinisë së përjetshme
dëgjoi, thuajse pesëdhjetëvjeçar
ligjin që i rrihte në zemër.
U nis një mëngjes të bukur korriku
për të ngadhnjyer të bukurën, të vërtetën, të drejtën.
Para tij qe bota
me gjigandët e saj absurdë e të pështirë
poshtë tij Rosinanti
i trishtë e heroik.
E di
kur të rrëmben ky pasion
dhe zemra kur e ka një peshë të paanashkalueshme
s’ke hiç se çfarë t’i bësh, Don Kishot
s’ke ç’t’i bësh hiç
është e nevojshme lufta
kundër mullinjve të erës.
Ke të drejtë ti, Dylqinja
është gruaja më e bukur e dheut
sigurisht
duhet t’ua bërtisje në fytyrë këtë fakt
tregtarëve të vegjël
sigurisht
do të duhej të të hidheshin në fyt
e të të mbulonin me shkelma
por ti je kalorësi i pamposhtur i të eturve
ti do të vazhdosh të jetosh si një flakë
në koracën tënde të rëndë e të hekurt
dhe Dylqinja
do të jetë më e bukur, secilën ditë.
Nazim Hikmet
