Miza nën kësulën e zotit Buzhala

Ruhende Kuhe, 1911 – Franz Marc

Detyrohem ta hap këtë tekst duke kërkuar falje lexuesve që nuk kam shkruar sot për rrugën ku po e çojnë Kosovën negociatat me Serbinë, që nuk po shkruaj për monopolin privat që po krijohet me privatizimin e rrjetit të distribucionit (gjë që s’ka teori ekonomike që ta mbrojë), që nuk po shkruaj për nevojën për plan zhvillimor për të dalë nga varfëria, as për nevojën për një shtet të fortë për të luftuar kalbjen e korrupsionin që po gërryen nga brenda e po e shthur stofin social. Pra jo se s’ka për çfarë të shkruaj, po sot po e marr hapësirën që “Express” po ma dhuron me zemërgjerësi për diçka tepër të parëndësishme, për t’i kthyer përgjigjen z.Buzhala që më përmend emrin në kontekste të pasjellshme, në një shkrim të mbushur me insinuata për Lëvizjen VETËVENDOSJE!, që është subjekti i parë politik në të cilin jam angazhuar gjatë jetës sime, sepse subjekt tjetër ende s’kam njohur ndër shqiptarët modernë, kaq të aftë për t’u organizuar në banda e në zhgane pushteti e kaq të paaftë për t’u mbledhur e për t’u bërë bashkë në të mirë të popullit e vendit të vet.

Partia ultrademokratike e xhabirëve

Stallungen, 1913 – Franz Marc

Faktet janë fakte, në Kaçanik fitoi PDK-ja. Që në rrethin e parë, me 53 % të votave. Partia e xhabirëve shënoi suksesin e radhës, pas atij të Ferizajit, e meqë askush nuk ka ndërmend ta vërë në diskutim këtë realitet fatkeq, xhabirologët ia nisin të diskutojnë me hijet që i përndjekin në imagjinatat e tyre aspak ngjyrashumë.

Xhabirologët e dinë mirë xhabirishten, edhe pse kur botojnë shkrime nëpër gazeta të pavarura, përdorin një gjuhë pak më njerëzore. Ama xhabirishtja është gjuha e tyre e brendshme, gjuha që u shënon ekzistencën e ua dikton nevojën për atë që do të mund ta quajmë “hubris i servilit”, arroganca e impotentit që gëzohet pse shefi i vet nuk dhunon vetëm atë, po edhe të tjerët.

Në xhabirisht nuk ka nevojë të thuhet, sepse është e mirënjohur që në rastet kur dhuna shndërrohet në sistem, gjithnjë zgjedhjet i fiton zotëruesi i dhunës, mbajtësi i skeptrit. Psh. një xhabirolog i famshëm teksa mburrej me fitoret e partisë së vet përmendte se si populli nuk e paskësh votuar kësaj radhe partinë e Kim Jong Ilit, Mao Ce Dunit, Fidel Kastros apo Hugo Çavezit.